“ இங்கே நிற்கின்ற நூற்றுக்கணக்கான பேர்களில் யார் முன்னால் செல்வது ?“
“ அவர் ?”
“ அவர் வேண்டாம் ”
“ அப்ப நான் ? ”
“ நீங்களும் வேண்டாம் ”
“ வேறு யார்?”
“ நான் போகிறேன் ”
“ நீங்களா ?”
“ ஆமாம் நானேதான்”
“ சரி போங்கள் ”
“ என்னை தொடர்ந்து எல்லோரும் வாருங்கள்”
“ வருகிறோம். வருகிறோம்”
“ சப்தம் கூடாது ”
“ ஆமாம். கூடாது. கூடாது ”
“ அதோ நாய்கள் !. ஜாக்கிரதை”
“ உஷ்................!”
“ நாய்களின் கண்களில் பட்டுவிட்டால் நம் கதி அதோகதிதான் ”
“ வேகமாக நடங்கள். யாரும் பார்த்துவிடப்போகிறார்கள்“
“வரப்பில் பார்த்து நடந்து வாருங்கள். ஈரத்தில் கால்களை வைத்துவிடாதீர்கள்“
“ விளைநிலத்திற்குள் இறங்கி விடாதீர்கள். ”
“ இது விளைநிலம் அல்ல. விலை நிலம் ”
“ அப்படியானால் இந்த இடத்தில் கொஞ்ச நேரம் நின்றுவிட்டு போகலாமே?“
“ வேண்டாம். இதைவிட நல்ல இடங்களெல்லாம் இருக்கின்றன ”
“ நல்ல இடங்கள் என்றால்?”
“ ஆற்றுப்படுகை, கல்குவாரி, நிலக்கரி சுரங்கம், மலை , காடு ”
“ காடு என்றால் இடுகாட்டையும், சுடுகாட்டையும் சொல்கிறீர்களோ ?”
“ தலைவா.......இவருக்கு வெளியுலமே தெரியவில்லை ”
“ ஹக்.ஹக்.ஹக்..................”
“ காடு என்றால் வனம். சந்தனம், சுந்தரம் , தேக்கு மரங்கள் விளைந்து நிற்கும் நிலம் ”
“ அப்படி சொல்லுங்கள் ”
“ நாம் வந்து போகும் சுவடுகள் யாருக்கும் தெரியக்கூடாது”
“ அப்படியே தெரிந்தாலும் யாரும் யாரையும் காட்டிக்கொடுத்திட கூடாது”
“ அப்படியே காட்டிக்கொடுத்தாலும் நான்தான் என ஒத்துக்கொள்ளக்கூடாது”
“ ஆமாமாம் . எதற்கும் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும் ”
“ அதோ பாருங்கள்! யாரோ ஒருவர் வருகிறார் ”
“ நல்லவேளை அவரிடம் மாட்டிக்கொள்ளத்தெரிந்தோம்”
“ வேறு பாதையில் சென்றுவிடுவோம் ”
“ நான் அதைத்தான் சொல்ல நினைத்தேன்”
“ அதோ ஒரு வரப்பு தெரிகிறது. அதில் போங்கள்”
“ அதில் போய் ?”
“ கிழக்கு புறமாகச்சென்று அப்படியே மேற்கு பக்கம் திரும்பி வடக்கு போங்கள்”
“ அந்த பாதையில்தான் நான் போய்கொண்டிருக்கிறேன். நீங்கள் சத்தம் போடாமல் என் பின்னால் வாருங்கள்“
“ ஒரு நிமிடம் ”
“ என்னது ? ”
“ அதோ ஒரு கொட்டகை ! “
“ ஆமாம் தெரிகிறது. அதற்கு என்னவாம்”
“கொஞ்ச நேரம் இளைப்பாறிவிட்டு செல்லலாம்”
“ செல்லலாம்தான். அதற்குள் விடிந்து விடுமே“
“ மணி எத்தனை ?“
“ ஒரு மணி ”
“ஒரு மணியாகி விட்டதா? மணியானதே தெரியவில்லை. “
“ அப்படியென்றால் இங்கே நிற்க வேண்டாம். போய் விடுவோம்”
“ எவ்வளவு நேரம்தான் நடந்துக்கொண்டே இருப்பதாம்? “
“ இன்னும் கொஞ்ச தூரம் சென்றால் எனக்கு வேண்டியப்பட்டவரின் கல்குவாரி வரும் . அங்கே இளைப்பாறிக்கொள்ளலாம்“
“ நான் சொல்வதைக்கேளுங்கள். என்னால் இதற்கு மேல் நடக்க முடியாது. கொஞ்சநேரம் இந்த கொட்டகையில் ...............................”
“ இதற்குத்தான் நான் அப்பவே சொன்னேன். இவரை நம்முடன் சேர்த்துக்கொள்ள வேண்டாம் என்று”
“ புதிதாக வந்தவர். அதான் அவருக்கு கால்கள் கடுக்கின்றன. கொஞ்ச நேரம் அவருக்காக இந்த கொட்டகையில் நின்றுவிட்டுதான் செல்வோமே“
“ சரி.சரி வாருங்கள்“
“ மெதுவாக , மெதுவாக “
“ யார் யாரோ படுத்திருக்கிறார்கள். அவர்களை மிதித்து எழுப்பிவிடாதீர்கள்”
“ ஒருவர் மீது ஒருவராக எத்தனைப்பேர் படுத்திருக்கிறார்கள். ! பார்க்கவே வியப்பாக இருக்கிறது“
“ ஆமாம். வியப்பாகத்தான் இருக்கின்றது ”
“ கொட்டகைக்குள் யாரோ ஒருவர் மட்டும் தலையில் முக்காடு போட்டுக்கொண்டு உட்கார்ந்திருக்கிறார் . உங்களுக்கு தெரிகிறதா?“
“ ஆம் தெரிகிறது ! அவரிடம் பேச்சு கொடுக்க வேண்டாம்”
“ அவர் யாரென்று பார்க்க வேண்டாமா? நீங்கள் இருங்கள். நான் கேட்கிறேன்”
“ யாரது ? ”
“
-----------------------”
“ ஒரு பதிலும் வரக்காணோமே . யாரது ?“
“ நீங்கள் யார் ? “
“ நான் கேட்ட கேள்வியைதான்நீகேட்டிருக்கிறாய்? ”
“ இல்லை. இல்லை. நான் கேட்க நினைத்த கேள்வியைத்தான் நீங்கள் கேட்டிருக்கிறீர்கள் ”
“நீ யாரென்று சொல். பிறகு நாங்கள் யாரென்று சொல்கிறோம்”
“நான் இந்த இடத்தின்சொந்தக்காரன். இந்த இடம் எனது பெயரில் இருக்கிறது“
“அப்படியானால் உங்களுக்கு வணக்கம் . வணக்கம் “
“ வணக்கம். இப்படி வாருங்கள். உட்காருங்கள் ”
“ பிறகென்னஏன் நிற்கிறோம்? வாருங்கள் உட்காருவோம் ”
“ இந்த இடத்தை விற்கிற யோசனை எதுவும் இருக்குங்களா?“
“ ஏன் வாங்கிற மாதிரி இருக்கீங்களா?“
“இடம் பத்து வேலி அளவிற்கு இருந்தால் வாங்கிக்கொள்கிறோம் . ஒரு காலேஜ் , மருத்துவமனை கட்டிவிடலாம் . அந்த அளவிற்கு இருக்குமா ?“
“ ஹீ ஹீ ஹீ “
“ ஏன் சிரிக்கிறீர்கள் ?”
“ இது வெறும் எட்டடி நிலம்தாங்களே . அதுவும் புறம்போக்கு இடத்தை வளைத்து பட்டா மாற்றி வைத்திருக்கிறேன் “
“ அப்படியானால் இதை நீங்களே வைத்துக்கொள்ளுங்கள். இதற்கும் பக்கத்தில் கல்குவாரி, நிலக்கரி சுரங்கம் , ஆற்றுப்படுகை எதுவும் இருக்குங்களா?“
“ ஏன் வாங்கப்போறீங்களா ? ”
“ முடிந்தால் வாங்குவோம்.“
“ முடியலை என்றால் ?”
“ சுரண்டுவோம் ”
“ காட்டுகிறேன். எனக்கு எவ்வளவு தருவீர்கள் ? “
“ லாபத்தில் பத்தில் ஒரு பங்கு ”
“ சரி . அப்படியானால் என் கூட வாருங்கள். ”
அமாவாசை வானம். முகத்தில் அறையும் இருட்டு. நடு ராத்திரி. மரங்கள் அசையவில்லை.கிளைகள் , இலைகளில் நித்திரை சுருக்கங்கள். ஊர் நிசப்தமயம். வடக்கு திசையை நோக்கி , அகோரப் பற்களை காட்டியபடி “அவ், அவ் “ என எகிறும் நாய்கள். தூரத்தில் நரிகளின் ஊழையிடும் சத்தம் . ஆந்தை எழுப்பும் வி்க்கல் ஒலி வேறு.
“ அதோ பாருங்கள். ஆயிரக்கணக்கான பேர் நிம்மதியாக தூங்குகிறார்கள் ”
“ சோம்பேறிகள் ”
“ இதோ பாருங்கள் . நூற்றுக்கணக்கான பேர் ஆடை விலகியது கூட தெரியாமல் படுத்திருக்கிறார்கள் ”
“ அப்பாவிகள் ”
“ அய்யய்யோ ! ”
“ என்னது ? ”
“ வெள்ளி முளைத்து விட்டது ”
“ அப்படியானால் பொழுது விடியப்போகிறதா?”
“ ஆமாமாம் ”
“ எனக்கு ஒரு சந்தேகம் ”
“ எதுவாக இருந்தாலும் வேகமாக கேளுங்கள். தெரிந்தால் பதில் சொல்கிறோம் ”
“ இத்தனைப்பேர் நிம்மதியாக உறங்கிக்கிடக்கையில் நாம் மட்டும் ஏன் இப்படி அலைந்து திரிய வேண்டும் ?”
“ காரணம் இருக்கிறது ”
“ என்ன காரணமாம் ?”
“ அவர்கள் அப்பாவி மக்கள் ”
“ பிறகு நாம் ? “
“ முன்னாள் மந்திரிகள் ”
“ என்ன சத்தத்தையும் காணோம் ? ”
“
.....................”
காலை புலர்ந்து விட்டது. பேய்கள் பகலில் பேசிக்கொள்வதில்லை.
அண்டனூர் சுரா
மண்டேலா நகர்
கந்தர்வகோட்டை
புதுக்கோட்டை - மாவட்டம்
613301
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக