அகரம்

ஆணி வேரும்  சில சல்லிகளும்.....       தன் குஞ்சுகள் மொத்தத்தையும் பருந்திற்கு கொடுத்துவிட்டு பரிதாபமாக நிற்குமே கோழி அப்படியாகத்தான் அந்த வேப்பமரம் நின்றுகொண்டிருந்தது. அம்மரத்தின் மொத்த இலைகளும் பழுத்து, கருகி, உதிர்ந்துபோயிருந்தன. மரக்கிளைகள் கவிழ்ந்து தானாகவே ஒடிந்து அந்தரத்தில் தொங்கின. பித்த வெடிப்புகளைப்போல் வேர் வெடிப்புகள். தண்டுகள் பட்டைப்பட்டைகளாகத் தெரித்து உதிர்ந்துகொண்டிருந்தன. மரமெங்கும் கரையான்கள். சுள்ளெரும்புகள், சூவைகள்.       எப்படி இருந்த மரமிது! ஊரின் பெரிய  வேப்பமரம் இதுதான். குடை ராட்டினம் போல நாலாபுறமும் கிளைப்பரப்பி கவிழ்ந்திருக்கும். சாணம் தெளித்ததைப்போல நிழல்கள் சொட்டைச் சொட்டையாக. சிலு..சிலு...வென இதமாகக் காற்று வீசிக்கொண்டிருக்கும். ஒரு குட்டி சோலைவனம் அது. பொழுது விடிந்தால், இருட்டினால் போதும். பறவைகளின் குதூகலத்தால் மரம் ஆர்ப்பரிக்கும்.       ‘ கீக்...கீக்...கீக்....’       ‘ கொக்...கொக்...கொக்....’       ‘ கிரீ...

இலக்கியப்பீடம் - மாம்பலம்சந்திரசேகர் இணைந்து நடத்தும் கலைமாமணி விக்கிரமன் நினைவுச்சிறுகதைப்போட்டி  - 2016 முதல் பரிசு - ரூ.10000/- இரண்டாம் பரிசு -ரூ. 5000/-. மூன்றாம் பரிசு - 3000/-. பத்துக் கதைகளுக்கு ஆறுதல் பரிசுகள் ரூ.1000/-. நிபந்தனை- பத்து பக்கங்களுக்கு மிகாமல் உறுதி மொழிக் கடிதம். கடைசி தேதி - 15.12.2016 முகவரி கண்ணன் விக்கிரமன் 3, ஜெயசங்கர் தெரு, மேற்கு மாம்பலம் சென்னை - 600033 .

சிறுகதை, நாவல், கட்டுரை, கவிதை - நூல்கள் வரவேற்கப்படுகின்றன. மொத்தப்பரிசு 15000 (பதினைந்தாயிரம் இந்திய ரூபாய்) நூல்கள் இரண்டு படிகள் அனுப்பப்பட வேண்டும் கடைசி தேதி - 10.01.2017 நூல்கள் அனுப்ப வேண்டிய முகவரி டாக்டர். எம்.குமரேசன் 150. ஔவை சண்முகம் சாலை ராயப்பேட்டை சென்னை - 14 தொடர்புக்கு - 98410 - 55774 குறிப்பு - இத்தகவல் எனக்கு வந்த குறுந்தகவல் அடிப்படையில் இடுகைச்செய்யப்படுகிறது.

க....பூ......க.....போ.....என்றொரு சிறுகதை. அம்ருதா இதழில்  வந்திருக்கிறது. சாத்திரி எழுதியிருக்கும் கதை. கதையின் முடிவிற்குப்பிறகு குறிப்புப்பகுதியில் அவர் சொல்லிருக்கும் தலைப்பிற்கான விளக்கம் கரப்பான்பூச்சியும் கடந்து போகும்      அக்கதையில்  ஒரு உரையாடல். கதையின் மொத்த நகைச்சுவை பாத்திரத்தையும் இப்பகுதி சற்றுக் கூடுதலாகவே நகைப்பூட்டுகிறது. கணவன் மனைவி இருவரும் பேசிக்கொள்கிறார்கள்.      ‘ சமைக்கிறதா...?. பேசாமல் பீட்சா ஓடர் பண்ணவா...?’      ‘ என்னது பீட்சாவா...? அதோடை முதல் எழுத்து சரியில்லை. எனக்கு வேணாம்...’            அக்கதையாசிரியரை பாராட்டாமல் இருக்க முடியவில்லை..

எழுத்தாளர் - வைதீஸ்வரன்      அம்ருதா இதழில் ‘அசந்தர்ப்பம்’ என்றொரு கதை. ஒன்றரை பக்கம்தான் அக்கதை. வாசித்த கனம் எனக்குள் இன்னும் கனத்துகொண்டிருக்கிறது.      மனைவிக்கு மருத்துவமனையில் இரட்டை பெண் குழந்தை பிறந்திருக்கிறது. செவிலி அக்கணவனிடம் தகவலைத் தெரிவிக்கிறார். அவருக்கு அத்தனை சந்தோசம். மகிழ்ச்சியில் குழந்தையையும் மனைவியையும் பார்க்க தன் சொந்தக் காரை எடுத்துகொண்டு பயணிக்கிறார். ஒரு சுரங்க வழிப்பாதையில் ஒரு லாரியுடன் மோதி கார் விபத்துக்குள்ளாகிவிடுகிறது. லாரியுடன் மோதியதை வைத்து அவரது நிலையை நாம் புரிந்துக்கொள்ள வேண்டும்....!!      மனைவி மருத்துவமனையில் தவித்துகொண்டிருக்கிறாள். தான் இரண்டும் பெண் குழந்தையாகப் பெற்றெடுத்ததால்தான் கணவர் என்னையும் குழந்தையையும் பார்க்க வரவில்லையோ....!

நான், என் மனைவி, மகள், சீனு நான்குபேரும் ஒரு கள்ளத்தோனியில் புலம் பெயரத்தொடங்கினோம். ஒரு வாரம் ஆகுமெனச் சொன்னப் பிரயாணம் இரண்டு வாரங்கள் கடந்தும் கரைத்தொட முடியவில்லை. பயணம் நீண்டுக்கொண்டே இருந்தது. பெரிய மீன், சின்ன மீனைத்தின்னும்; சிங்களமண் தமிழ் மண்ணைத் தின்னுவதைப் போல. ஆனால், எங்கள் பெருங்குடலை சிறுகுடல் தின்பதை உணர்ந்தோம். பசியால் துடித்தோம். தாகம் தணிக்க முடியாமல் நாக்கு வரண்டுத் தவித்தோம். சொந்த மண்ணை விடுத்து அந்நிய மண்ணில் அடைக்கலம் புக, யாருக்குத்தான் மனம் கொள்ளும்..?. எனக்கு இலங்கை மண்ணை விட்டு புலம்பெயர கடுகளவும் மனமில்லை. பிறந்த மண், புழுதி வாறித் தூற்றி விளையாண்டுத் திரிந்த நிலம் , சொந்தம், பந்தம்,.....இத்தனையையும் விட்டுவிட்டு வேறொரு நிலத்தினை நோக்கி இடம் பெயர என் மனம் ஒப்பவில்லை. ஆனால் என் மனைவி இந்நிலத்தை விட்டு புலம் பெயர்ந்தால் மட்டுமே மிச்சச் சொச்ச வாழ்வை ஓரளவேணும் கழிக்க முடியும் என்கிற முடிவில் அவள் இருந்தாள். இந்நிலத்தை விட்டு எங்கேயேனும் போய்விட வேண்டும் என என்னிடம் மண்டியிட்டு கெஞ்சினாள். கண்ணீர் சரமாக ஒழுகக் கேட்டாள். அழுதாள். புரண்டாள்.. ‘ பாப்பம்....