அகரம்

       ‘ எ த்தனை ஆடைகள் இருந்தென்ன.....லெக்கிங்ஸ் அணிவது தனி சுகம்தான். லெக்கிங்ஸை வடிவமைச்சது யாருனு கண்டுப்பிடிச்சு அவருக்கொரு விருதுக்கொடுக்கணும். என்ன சொல்றே நீ.....?’ என்றவாறு யாரிடமோ அவள் அலைபேசியில் அலாவிக்கொண்டிருந்தாள் கண்மணி.        ‘வறுமை நிறம் சிவப்பு அல்ல. லெக்கிங்ஸ்’ இது வறுமைக்கு அவள் வகுத்திருக்கும் இலக்கணம். ஒரு சேலை எடுக்கும் விலையில் பத்து லெக்கிங்ஸ் எடுத்துவிடலாம் என்பது அவளது சமீப பொருளாதாரக் கண்டுபிடிப்பு. குட்டைப்பாவாடை அணிந்து டென்னிஸ் விளையாடும் சானியா மிர்ஸா அக்காவிற்கு இரண்டு மூன்று லெக்கிங்ஸாவது  எடுத்து அனுப்பி வைக்க வேணும் என்பது அவள் கொண்டிருக்கும் இலட்சியங்களில் ஒன்று.           சேலை அணிந்து போட்டி நடனமாடிய பார்வதிதேவி ஒற்றைக்காலைத்தூக்கி காதின் அணிகலனைக் கலட்ட முடியாமல் சிவபெருமானிடம் தோற்றுப்போனவளுக்கு லெக்கிங்ஸ் வாங்கிக்கொடுத்து அந்தப்போட்டியை மறுபடியும் நடத்திப்பார்த்திட வேணும் என்பது அவளது மற்றொரு இலட்சியம்.     ...

  ’ டாக்ட .... டாக்ட ... இங்க வாங்க .... இந்தப்பய சாப்பிட மாட்டேங்கிறா . இவன் குண்டில ரெண்டு ஊசிப்போடுங்க ...’ உதடு வரைக்கும் முட்டிக்கொண்டு வந்த அழுகையை சட்டென நிறுத்தி தொண்டைக்குள் மெல்ல இறக்கிக்கொண்டான் இராகுல். ஒரு தேம்பல் இல்லை , சிணுங்கல் இல்லை . நீரில் கரையும் ‘விட்டமின் சி’  போல மெல்ல கண்ணீரில் கரையத்தொடங்கினான். ‘ பார்த்தியா .... பார்த்தியா ..... டாக்ட வாராங்க .... வந்தா கையில, கால்ல ஊசிப்போடுவாங்க .    இதெ .... இதெ .... மட்டும் வாங்கிக்க ...... எங்கே...எங்கே...ஆ....ஆ....’ என்றவாறு இட்லித்துண்டை வாயருகே கொண்டுச்சென்றாள் அஞ்சலை. அவனது கேரட் உதடுகள் பரிதவித்தன. வெம்பின. ‘ டாக்ட...போயிடுங்க.....ஏ புள்ள சாப்பிடுறான்...’ அவள் கையை அசைத்து கோழியை,பூச்சாண்டியை விரட்டுவதைப்போல டாக்டரை விரட்டினாள். ‘ எங்க ... எங்க .... இன்னொரு வாய்... . ஆ .... ஆ....அம்புட்டுதான்... .’ ‘ஆ.....’அவன் பெரிதாக வாயைப்பிளந்தான் .  அரை பிடி இட்லி. கொஞ்சம் சட்னி. தொட்டுத்தொட்டு பிசைந்து குழைத்து அவனது வாயிற்குள் ஒரே   அமுக்கு . ‘ அபுக் ... அபுக் ....’ என ...